रैथाने गाईको संरक्षण खोई ?

यो गाई आफ्नो वजनका अनुपातमा धेरै दूध दिने गाईको श्रेणीमा पर्छ | तर आज भोली स्थानीयहरूले केवल दानका लागि प्रयोग गर्ने र ब्राह्मणहरूले पनि थोरै दूध दिने भएकोले तिब्बतेलीहरूलाई बेच्ने गरेको रिपोर्टले बताएको छ | तिब्बतेलीहरूले निश्चय नै मासुकै लागि प्रयोग गर्ने होलान् भन्ने अनुमान गरेको छु |

टेनेसा विविका देवेन्द्र प्रसाद भण्डारीले पनि यी जातहरूप्रति नेपाल सरकार र स्थानीयहरूले गरेको उपेक्षाप्रति दुख व्यक्त गरेका छन् | एसै गरी रामपुरका प्राध्यापक रामचन्द्र आचार्यले पनि “जथाभावी ब्रिडीङ्ग” गराउंदा अछामी गाईको अस्तित्व नै गुम्ने अवस्थाप्रति चिन्ता व्यक्त गर्दै स्थानीय भएको नातामा यो गाईको दूध, गोवर, गहत र दूधमा अन्यका तुलनामा धेरै औषधीय गुण हुने अनुसन्धानमा प्रस्तुत गरेका छन् |

एसको दोष भने नै सानो काठ हुनु र जर्सीको तुलनामा थोरै दूध दिनु हो | मान्छे लोभी हुँदै गएपछि कसको के लाग्छ र ?

गाईलाई राष्ट्रिय पशु पनि भन्ने तर स्थानीय रैथाने गाईको संरक्षणमा पटक्कै चासो नराख्ने सङ्घीय, प्रदेश र स्थानीय सरकारको घोर गैर जिम्मेवारी हो | साथै स्थानीयहरूको पनि यी गाईहरूको सुरक्षा गर्ने जिम्मेवारी हुन्छ नै | स्थानीयवासीलेले यी गाईको संरक्षणका लागि गौशाला स्थपित गर्न व्यक्तिगत र स्थानीय सरकारको तहमा पहल गर्नुपर्छ | यही नै उचित बाटो हो |

यो गाईको विषयमा प्रत्यक्ष जानकारी राख्ने अछामका कोइ मित्र हुनुहुन्छ भने जानकारी उपलब्ध गराई दिनु होला | लुलु, अछामी, पहाडे गाईहरू लोप हुनु भनेको नेपाल र नेपालीको पहिचान नै गुम्नु हो |